शुक्रवार, २० मार्च, २००९

अमिताभ - सॅम अंकल

.

मोठे लोक भेटतात तसा
मीही भेटलो अमिताभला
माझी ओळख करुन द्यायला
त्याने बोलावलं ऐश्वर्याला

डोक्यावर पदर जमिनीवर नजर
मला स्वप्नंच वाटलं
मनात म्हटलं विश्वसुंदरीचं
गोडं वरण झालं

तिने केलेले पोहे हाणत 
आमच्या गप्पा भारी रंगल्या
ऐकुन माझ्या कविता त्यांनी
जोरात टाळ्या पिटल्या

निघताना मात्र अमिताभ
थोडा भावुक झाला
डोळ्यामधलं पाणी लपवत
अमिताभ मला म्हणाला

यार माझ्यातला ऍंग्रीयंगमॅन
कुठेतरी हरवलाय 
दुनियादारी करता करता
कुठेतरी भरकटलाय

म्हटलं बाबा तुझं काय
सगळ्यांचच तसं झालंय
संस्कार वगैरे जपता जपता
पुरुषत्व गहाण पडलंय

तुझं जरा बरं आहे 
तु खोटा तरी पेटुन उठलास
खोटया खोटया देशद्रोह्यांशी
खोटा तरी लढलास

मध्यमवर्गीय कवी मी 
मी काय करणार
पडद्यावर तुला लढताना बघुन
अंधारात शिट्टी मारणार

नेता, गुंड येता दारी
मी नम्र हात जोडणार
भ्रष्टाचारी सत्तेसमोर
मी मुकाट शेपुट हलविणार

ऐकुन माझे विचार 
अमिताभ दाढी खाजवत हसला
सिनेमासाठे स्टोरी लिही
अमिताभ, खरंच मला बोलला


.

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा

ही कविता वाचून कसे वाटले? कलाकाराला त्याच्या कलाकृतीची दाद मिळाली तर त्याचा उत्साह वाढतो, हो ना? मग तुम्ही तुमची प्रतिक्रीया नक्की नक्की इथे लिहून जा. मी या कवितेच्या निर्मितीकाराजवळ तुमची प्रतिक्रीया पोहोचवेन. आणि हो कवितेखाली जी लिंक आहे तिथे जाऊन थेट त्या कलाकाराला पण तुम्ही प्रतिसाद देऊ शकता.