.
.
.
संथ वेगाने सिलिंग फॅन फिरतोय
साईड टेबलावर फळ पडलेली
पाण्याने भरलेला तांब्या
टैबलेटस, इन्जेक्शन्स हि ओशाळलेली
एक कपाट
खिडक्यांना हिरवे पडदे
एक शुभ्र टूबलाईट, सलाईन स्टँन्ड...
बेडखाली युरीन आणि स्टूल पॉट
बेडच्या बाजूला दोन खुर्च्या
एक्सरे, सिटी स्कैन रिपोर्ट्स
आणि
.
.
.
बेडवर निपचित पहुडलेली
निर्विकार डोळ्यांनी ह्या सर्व वस्तू पाहणारी
आणखी एक निर्जीव वस्तू
नावाला जीव बाकी
मशीन वर चालणारी त्याची स्पंदने
शून्यात पाहणारी त्याची नज़र
आयुष्य गाठ काही सोडत नाही
आणि मरण काही येत नाही
"कोमा" तून बाहेर कधी येणार
कुणालाच माहित नाही
.
एक प्रश्न सारखा डोक्याला झिणझिण्या आणणारा
वस्तूनाहि ओळख असते का?
.
असते तर मग
त्याची ओळख फक्त एकच ............बेड नंबर - ५
.
.
.
........भारती सरमळकर (१०-०६-२००९)
यांचा अॉरकूट प्रोफाइल, यांच्या कविता इथे वाचा
.
.
गुरुवार, ११ जून, २००९
1 टिप्पणी:
ही कविता वाचून कसे वाटले? कलाकाराला त्याच्या कलाकृतीची दाद मिळाली तर त्याचा उत्साह वाढतो, हो ना? मग तुम्ही तुमची प्रतिक्रीया नक्की नक्की इथे लिहून जा. मी या कवितेच्या निर्मितीकाराजवळ तुमची प्रतिक्रीया पोहोचवेन. आणि हो कवितेखाली जी लिंक आहे तिथे जाऊन थेट त्या कलाकाराला पण तुम्ही प्रतिसाद देऊ शकता.
याची सदस्यत्व घ्या:
टिप्पणी पोस्ट करा (Atom)
पोस्ट्स
ही कविता वाचून खूप उदास वाटतं. मृत्यु आजारपण अटळ आहेच पण जीवन म्हणजे सळसळती आशा .
उत्तर द्याहटवा